Leixous – Nazaré, Portugal

Het is een behoorlijk vermoeiend stuk geweest van Leixoes naar Nazaré, en het schrijven zal ook niet lang worden. Ik voel me grieperig, moe en heb slaap. Om 1600 uur gisteren op 4 oktober 2002 vertrokken met een weerbericht dat niet veel in petto had. Noordelijk 2-3 met een hoge deining uit het westen zoals altijd hier. Met hoge deining bedoel ik meters hé. Het is heel moeilijk dat op foto vast te leggen, tenminste voor mij. Na mijn vertrek weer de tactiek toegepast om eerst een eind uit de kust te gaan om zo van de drukke scheepvaart af te zijn. Ook hier waren weer twee opties, dicht onder de wal, met een nog hogere deining omdat de bodem hier vrij snel oploopt, of ver naar buiten zeilen met een halve wind. Toen ik 15 mijl buiten de kust zat viel met de avond ook de wind weg. En de dolfijnen kwamen. Heerlijk om naar te kijken in het fluoriderende water trekken ze lichtsporen waardoor je prachtig kunt zien welke capriolen ze uithalen. Ik vertikte het de motor te starten dus zeil eraf want dat hing vreselijk te klapperen. Geloof me maar, Spaanse en Portugese vissers komen op IJZER af. Alles wat binnen zicht kwam lag ook op ramkoers. Motor aan, stukje varen, ding weer uit, weer dolfijnen. Om gek van te worden. Zelfs windkracht 2 kunnen ze niet eens goed voorspellen. Vier keer een hazenslaapje van een kwartier was alles wat ik kon doen.

Natuurlijk heb je daarnaast wel het genot het gevoel te hebben van een sok in een wasmachine. Het schip ligt aan één stuk te rollen. Bij alles wat je doet moet je je vast houden. Naar voren lopen is er niet bij, ja op je hurken- of knieën. Fysiek valt het me zwaar. Met het daglicht kwam er ook weer wind alleen heel weinig en uit de richting waar ik heen moest. De dag verliep in grote lijnen het zelfde en heb rond het middaguur de motor gestart en om 17.30 uur was ik binnen in Nazaré. Douchen eten nog wat schrijven en vroeg pitten. Mijn plan is dus om van hier naar Madeira te gaan maar ik ga pas weg als ik op een beetje wind kan rekenen. Het is 600 mijl en zoveel gasolie om het hele eind te motoren heb ik niet bij me.

Wat me wel van het hart moet is dat ik steeds behoorlijk nerveus ben om aan een nieuw stuk te beginnen. In Leixoes kreeg ik een mailtje en met een hint vond ik een nieuw boek in de boekenkast. 'De wereld is rond'. Johan bedankt het valt in de smaak. Daarin beschrijft de persoon ongeveer het zelfde gevoel van nervositeit, en ook dat het over gaat. Er is dus hoop voor mij. Doordat ik ging zoeken vond ik ook allerlei grote en kleine boeken die ik op de dag van vertrek heb gekregen. Lieve mensen, allemaal bedankt ze komen stuk voor stuk gelezen terug hoor. Wat erg leuk is, is dat mensen die ik onderweg tegen kom en mijn flyer hebben gelezen, allerlei dingen of diensten aanbieden. Een zeilende klusjesman zegt 'roep maar als je problemen heb ik fiks het voor je'. Het schip waar ik nu naast lig zijn Nederlanders uit Scheveningen en de man bied aan een artikel over me te schrijven, prachtig. Van mijn allerliefste schoondochter krijg ik een SMSje met een citaat van Prins Willem Alexander; 'Voor wie weet welke koers hij wil varen bestaat alleen gunstige wind'. Jaja Koninklijke hoogheid, als beeldspraak wel maar op de koers 220 graden, de koers die ik wil varen, heb ik alleen maar wind tegen en vanaf Den Helder tot vandaag is dat de belangrijkste koers geweest!

Gelukkig ben ik snel van die koers verlost. Keep you posted.

Arie.

Ps. vergeet ik het nog bijna te vertellen maar eergisteren had ik ook een rotdag. Toen heb ik n.l. met zeer veel zorg een broodje gemaakt met het laatste stukje OUDE KAAS van de delicatessenwinkel uit Harlingen. Het was heerlijk!

 

Bayona, Spanje – Leixous, Portugal

        

Het is zover. Gisteren heb ik het meeste al zeeklaar gemaakt. Er moest heel wat gebeuren om mij nog een dag langer hier te houden. Ik wilde zeilen dus zal je ook zeilen. Alles op z'n plaats en vooral ook vast want het belooft wat te worden. Het heeft een paar dagen aardig gewaaid en ook in de baai is daar iets van te merken. Motortje stationair vooruit, stuurautomaat er op en ik slinger 40 meter ketting naar binnen. Sjorring erop en gaan.

Buiten de haven ben ik nog in de luwte maar bestijg meteen de lange hoge deining. Met donderend geweld breken deze bergen water links en rechts op de rotsen. Ik ben zenuwachtig en twijfel nog even maar ga door. Als de meeste lig-keien achter me liggen, gaan de lappen erop. Gelijk maar een rif erin want er staat nog steeds ZZW 5 en helaas .. die kant moet ik ook op. Ook aan de wind laat het schip zich rustig sturen en met een kleine knik in de schoot loop ik vijf knopen. Niet slecht dus. Als ik net onder zeil ben krijg ik een SMS van Marjon. Ze loopt met Brechtje op de dijk en vraagt hoe het gaat. Wat een onwerkelijke gedachte. Zij daar met het hondje en ik hier op die grote plas. Tot 18.00 uur maak ik een lange slag naar buiten om uit de scheepvaartroute te komen en ga daarna over BB liggen. Het loopt lekker en ga eens even uitgebreid koken. De pot schaft; rauwe wortelsalade (een kunst hoor zonder rasp aan boord), gebakken aardappels en een ratjetoe van gebakken uien, spek en maïs. Dit alles onder zeil bereid en gekookt. Het is een waar huzarenstuk (en het lijkt op het slagveld bij Waterloo in de boot als ik klaar ben).

Het is al donker als ik de zooi weer een klein beetje toonbaar heb maar het was heerlijk. Tijdens mijn zoektocht naar siroop kwam ik ook een paar pakken houdbare melk tegen, verrassing. Ook daar maak ik er eentje burgemeester van want ik heb ook Saroma gevonden. Op de beschrijving van het pakje staat dat het genoeg is voor vier personen. Hahaha. Als ik helemaal tonnetje rond ben moet ik weer aan dek en kan het rif eruit.

Aan het begin van de nacht zit ik ter hoogte van Viliano de Castello en moet mezelf dwingen door te gaan. Binnen, in de veilige haven,is het rustig en kan ik gaan slapen. Want ik zit nu wel mooi buiten de scheepvaartroute dus daar heb ik geen last van maar ook hier gaan zondagnacht de vissers naar zee en ik zit er midden tussen. Het krioelt ervan en het is goed opletten geblazen en doe dus weer geen oog dicht. Ik laat het schip lekker doorlopen en zie wel waar ik uitkom. Om 9 uur 's morgens belt de leverancier van de Inmarsat en we komen tot het besluit dat ik het spul opstuur, zij het weer inregelen en het per omgaande naar de volgende haven sturen. Goed idee en ik zit 15 mijl uit de kust van Leixoes dus dan daar maar naar toe. Rond de middag ben ik binnen in Leixoes, een belangrijke Portugeese im- en exporthaven, met heel veel (weer donkere en schemerige) herinneringen. Het meisje van de douane wil bij aankomst gelijk van alles weten. De volledige trukendoos van scheepsagent Kuhlman-Repko Shipping gaat hier weer open. Bij iedere vraag die ze stelt leg ik een ingevuld formulier voor haar neus(je). Inwendig lach ik me helemaal gek maar blijf onverstoorbaar kijken. Dit had ze nog nooit gezien op een jacht. Jammer dat ik mijn eigen briefpapier ben vergeten en geen scheepsstempel heb. Tevreden ga ik terug niet om te slapen, de Inmarsat moet er immers uit waarvan ingewijden weten hoe het zit ingebouwd, en opgestuurd. Het meisje van de douane blijkt een duizendpoot en belt heel wat af om de verzending voor elkaar te krijgen. Wat een ontvangst en service hier aan de Portugeese kust. Geweldig!

Onbedoeld ben ik in deze haven maar het was een fijne zeiltocht zonder problemen.