Lagos, Portugal – Madeira

24/10/2002

Vandaag is broer Barend jarig. Broer, nog heel veel jaren in goede gezondheid. Deze woorden hebben voor jou een veel diepere betekenis dan voor menig ander.

Gisteren ben ik om 11.30 uur uit Lagos vertrokken. Zelf was ik al voor dag en dauw op maar omdat ik niet eerder gasolie kon krijgen werd het toch weer wat te laat naar mijn zin. Al vijf dagen lig ik hier voor Jan met de korte achternaam (ik kan beter gewoon Jan Lul zeggen want iedereen weet wat ik bedoel en ik zit me wezenloos te typen) te wachten op beter weer. Omdat Barend en Dieneke van 23 tot 30 oktober op Madeira zitten wil ik dat op tijd halen. Het is vijf dagen (480 mijl) varen dus het wordt krap maar ik doe mijn best. Dat het hier bar en boos is geweest merk ik nu nog aan de deining die er loopt. Die is zeer hoog en weinig wind dus ik slinger weer als een aap (aha, slingeraap wat is onze taal toch mooi he). De verwachting is wel dat het snel afneemt dus daar hoop ik maar op. Omdat ik weer tegen de 'klok' bezig ben draai ik met het motortje 'in het werk' mee want als ik het van de wind alleen moet hebben kan ik beter gelijk naar de Canarische eilanden gaan. W-NW kracht twee. Om de tijd in de haven wat door te komen heb ik allerlei klussen gedaan aan boord. De verstaging helemaal nagekeken. Ankerbak leeggemaakt en daarna vol laten lopen om te kijken of deze lekt. Niet dus. Zo goed als zeker kwam het water binnen via het achterluik. Daar komt op Madeira dan ook nieuw afdichtband tussen. Verder zijn we als zeilers onder elkaar druk geweest met het uitwisselen van elektronische programma's en zeekaarten, zeer nuttig. Natuurlijk hebben we ook de nodige uren besteed aan koffie leuten en elkaar moed inpraten. Heel gezellig. De grote uittocht gaat hier beginnen want iedereen ligt op stootgaren.

Ik denk niet dat ik het heb laten merken in de stukjes maar na mijn ervaring van afgelopen week had ik die peptalk wel nodig. Ik wilde graag dinsdag al weg maar in de buien stond er nog een 6-7 uit W-ZW en ik kon mezelf niet zover krijgen daar aan te beginnen. Nu knaagt de spijt want de nacht erna was het heerlijk rustig. De 'Pinical' met JG en Chantal, ze kan heerlijk koken, zijn vlak voor mij vertrokken richting Canaries en de 'Simon de Danser' met Corno en Petra (maakt hele lekkere broodjes) direct na mij. De 'Simon de Danser' wist nog niet waar ze heen wilden en waren wat onzeker v.w.b. de 700 mijl naar de Canarische Eilanden. Omdat ze geen vast reisplan hebben (maar wel mooie dromen) keren ze na een uur om en gaan de Middellandse zee in. Het zou best eens zo kunnen zijn dat het een definitieve beslissing is waardoor het onmogelijk wordt er een wereldreis van te maken. We vinden het om die reden jammer en wensen hen via de radio een hele fijne tijd met veel goede wind. Ook de 'Pinical' stuurt 35 graden zuidelijker dan ik en is snel uit het zicht. IK BEN WEER ALLEEN.

25/10/2002

Om drie uur vannacht ligt er een schip op ramkoers. Ruim op tijd gaat hij een beetje SB uit en loopt achter mij langs. Ik roep het schip op, bedank hem voor het uitwijken en vraag gelijk of ik goed zichtbaar ben op zijn Radar. 'No problem at all sir, you where visible on at least eight miles distance'. Altijd prettig te weten. Ik bedank de man, wens hem goede reis en ga door.

Erg leuk is het dat zeilers af en toe naar me toekomen en vragen of Marijke Boom familie van mij is. Diverse hebben een mailtje van haar gehad (via de links die ik in mijn stukjes zet) waarin ze hen een goede reis wenst. Het wordt door iedereen zeer op prijs gesteld.

26/10/2002

Vanaf vertrek geeft de log aan dat ik 240 mijl heb gedaan. Natuurlijk vergelijk ik dat ook met de computer en wat blijkt, de log is redelijk betrouwbaar. De afwijking die er is komt van de stroom.

Als ik deze snelheid een beetje kan vasthouden kom ik in de nacht van 27 op 28 oktober aan. Tot nu toe heeft de techniek de grootste invloed op die snelheid want er staat nauwelijks wind en dat beetje wat er is komt recht van achteren. Het motortje er dus maar weer bij zodat ik in ieder geval vooruit blijf gaan. Klapperende zeilen en veel slingeren. De deining is behoorlijk afgenomen maar is nog steeds hinderlijk.

Vandaag stond in het teken van de ontmoetingen. Vanmiddag om drie uur wederom een schip op ramkoers. Ook deze gaat ruim op tijd twee streken naar SB en stuurt vervolgens dicht achter me langs en gaat weer naar zijn oorspronkelijke koers. Als hij achter me is en me goed kan bekijken roept hij me op. 'Dutch sailingyacht are you on channel 16'. Jazeker sta ik daar op. Het is een Italiaanse bulkcarrier van 80.000 ton onderweg van Brazilië naar Lissabon. Mooi gezicht hoe het schip traag in de zware deining duikt en zich vervolgens weer opricht. Hij vraagt wat die vlag met die rode stip betekend, dat het de nummer één van het internationale seinboek is weet hij wel. Ik leg hem uit dat deze in de zeilsport ook wel wordt gebruikt om aan te geven dat je solo zeilt. Na nog wat prietpraat vraagt hij of alles goed is aan boord. Alles is prima alleen kan ik wel wat wind gebruiken antwoord ik. Hij zegt me dat hij mij er niet aan kan helpen want het weerbericht voor de komende dagen is hetzelfde. Ik bedank hem en wens hem een goede reis. Aardige vent, waarschijnlijk ben ik zijn eerste radiocontact in dagen.

27/10/2002

Een uur geleden (00.30 uur), toen ik net was begonnen beslag te maken voor pannenkoeken, komen er twee lichtjes in zicht dwars aan SB. De peiling veranderd langzaam maar we gaan vrij van elkaar. Als de vissersman op twee mijl van me vandaan zit veranderd hij koers en ligt recht op mij aan. Het zijn dus echt allemaal eikels in deze streken. Ik blijf nog even op de zelfde koers liggen maar hou hem goed in de gaten. Als hij op 0.5 mijl is stop ik de motor en draai wat bij. Als ik achter hem langs ben vervolg ik mijn weg en ga verder met het beslag. Ik snij het laatste stuk spek aan van 'Harry de Keurslager' en ga zo lekker smikkelen. Opnieuw doet de volgende kotter precies het zelfde. Hij veranderd koers waardoor ik moet uitwijken. Duizenden vierkante kilometers water zonder een schip en ik moet binnen een uur twee keer uitwijken. Als mijn eerste (bleke)pannenkoek ligt te sudderen krijg ik voor de vierde keer vandaag bezoek. Uit het nachtelijk duister fladdert een heel klein vogeltje naar binnen. Als hij mij ziet piept hij van schrik (maar waarschijnlijker van genot) en gaat op de olielamp zitten. Als ik zit te eten komt hij vlak achter me op de boeken zitten. Bang is hij zeker niet en daarom begin ik te vermoeden dat het een 'zij' moet zijn. (omdat vrouwen zich altijd op hun gemak voelen bij mij in de buurt). Ik zet haar op de gevoelige plaat en laat haar met rust. Als ik binnen het licht uit doe vertrouwt ze het blijkbaar niet langer en vertrekt weer, jammer het was een leuke afwisseling.

Om 8 uur vanmorgen komt er wind. Eerst niet erg stabiel maar na een uur heb ik een NO-lijk windje kracht vier. Ik moet ZW sturen en omdat er steeds kans is dat ik 'binnen de wind' kom ga ik wat ruimer sturen. Op een gegeven moment gijp ik toch maar want nu stuur ik bijna Zuid. Als ik klaar ben en ook de bulletalie er op heb staan zodat ik op een onbewaakt moment de giek niet voor mijn knar krijg, moet ik weer uitwijken. Een knots van een schip, een bulkcarrier. Om vijf uur in de middag waait het  behoorlijk stevig en kan het niet langer. Er moet er een rif in het grootzeil. De wind is nu kracht 6-7 NO. Die aardige stuurman van die grote bulkcarrier gisteren had zeker nog een oud weerberichtje van wijlen Jan Pelleboer liggen. Het klopte van geen kant. De windvaan- en ook de stuurautomaat kunnen de roerdruk niet meer aan. Het schip loeft steeds zeer sterk op. Jammer want ik was lekker achterstand aan het inlopen en liep zeven knoop gemiddeld. Door het grootzeil te reven breng ik de snelheid terug naar zes knopen en doordat de trim nu goed is doet de windvaan ook weer wat ik van haar vraag. Het schip ligt mooi rustig. Een half uur later zet ik het tweede rif er ook maar in. Hoezo geen wind? Omdat ik behoorlijk last van knieën en heupen heb probeer ik werk in het donker aan dek eerst te vermijden en doe dit dus preventief. Als ik terug ben in de kuip zal ik, voor dat ik de schoten weer aantrek, de blaas even ontlasten. Als ik naar beneden kijk sta ik een schildpad in de (angstige) ogen te kijken. Al een paar keer dacht ik er een gezien te hebben maar deze was er helemaal. Ik richt er maar ietsje naast. Als ik de schoten aantrek steekt hij nog een vlerk boven water en is verdwenen. Hij heeft het formaat van een wasteiltje. Nu ik er op let zie ik er tientallen in de loop van de dagen. Nooit geweten dat die beesten hier ook zaten. Schijnbaar gaat de watertemperatuur aardig omhoog. Hierna is het tijd voor het derde rif, zucht. De wind is inmiddels 25-30 knopen, een windkracht zeven. Ook vandaag is het weer hollen of stilstaan. Om 10 uur in de avond neemt de wind af en om middernacht kan de motor weer bij en was al het werk van afgelopen uren vergeefs. Zeilen blijft werken.