Lagos, 19/10/2002
Hoe laat het was weet ik niet meer maar ik werd vanmorgen wreed in mijn schoonheidsslaapje gestoord door een belletje van Marjon. Fijn om haar weer even te horen. Ze ging met Brechtje naar de hondenschool en daarna een week met een druk programma. Vanavond feest in de schouwburg, een benefietconcert van Harlinger muzikanten waarvan de opbrengst naar mijn project gaat.
Ja, het feest in de schouwburg. Geweldig gewoon van de initiatiefnemers. Ik ga er van uit dat de lokale muziekwinkel, raadslid Wiebe van Dijk en in ieder geval de lokale omroep GPTV in het 'complot' zitten. Heren, en wellicht ook dames, geweldig bedankt. We kunnen het heel goed gebruiken en zullen er zo goed mogelijk op passen. Overigens is dat de taak van het stichtingbestuur en mag ik het 'gebruiken' Totdat ik terug ben moeten we leven met een flink financieel risico. Geen prettige druk maar het zij zo. Ik hoop dat het voor iedereen een geweldige avond is geworden. Alle ingrediënten daarvoor zijn aanwezig dus het kan niet stuk. Vreselijk jammer dat ik er zelf niet ben! HARLINGERS, ook namens Marjon, BEDANKT.
Gisterenavond om 22.45 uur gaat mijn Iridium telefoon. 'Hallo Arie met Wout, dat is de plaatselijke TV-tycoon, ik prik je zo even door naar de zaal en dan houden we een praatje', SLIK, wat moet ik zeggen?
Hij verteld de zaal dat ik aan de telefoon hang en vraagt even wat te laten horen. Gejuich, geschreeuw, gefluit. Ik hoop dat iedereen zich voor kan stellen wat er dan door je heen gaat. Tranen wellen op, kippenvel, kortom emotie. Even slikken want ik moet ook nog iets zinnigs vertellen, en hoop maar weer dat het gelukt is. Wout vraagt hoe het gaat terwijl ik het geroezemoes op de achtergrond hoor. Moeilijk hoor, deze momenten. Aan het eind van het gesprek bedank ik iedereen en vraag hen er een mooi feest van te maken. Het gejuich dat opklinkt zal nog lang doorgonzen in mijn hoofd. Geweldig gewoon. Pijnlijk voor mij was dat de avond daardoor ook weer heel eenzaam werd want er was even niemand om dit feestje mee te delen.
Ik kom net terug van het internetcafé en de weerkaarten geven een iets beter beeld dan gisteren. Achter het lagedrukgebied ziet het er stabiel uit. Als de zeegang snel afneemt hoop ik maandag te kunnen vertrekken. De afstand viel me 100 mijl tegen. Het is 480 mijl , dus vijf dagen minimaal.
Beetje brood mee en gaan met die boot. Vanmiddag kwam de 'Pinical' binnen. Ik heb al meer dan een jaar e-mail contact met de bemanning over allerlei tips en trucks maar heb ze nog nooit ontmoet. Ze lagen voor anker in een riviertje hier vlakbij maar zijn nu op de vlucht voor de aanstormende storm. Het viel hen tegen hoe snel de zee aan het opbouwen was. Een andere Nederlandse boot 'Simon de Danser' voer samen met hen op. We helpen met afmeren en maken kennis met elkaar. Overigens klaagt iedereen over het feit dat de weerssystemen volledig uit de pas lopen met wat geacht wordt 'normaal' te zijn voor de tijd van het jaar. Leuk is het niet maar we moeten het er mee doen en vooral goed op blijven letten.
Ook waren er weer wat onverwachte e-mails bij. Het is verassend te zien wie er allemaal aan je denken. Ik probeer wel iedereen te antwoorden maar er zijn twee redenen waarom dat soms niet lukt. De eerste is het grote aantal berichten, soms meer dan 20 per dag en lezen kost TIJD en dat is dan de tweede reden. In dit café kost het zes euro per uur. Uitprinten is 25 cent per vel en ik heb net beloofd op de kleintjes te passen. Ik beperk dus de tijd en print de rest uit. Excuus dus als er geen antwoord komt maar ik lees alles en stel het zeer op prijs, het is mijn contact met het thuisfront.
Nog niet alle probleempjes aan boord zijn opgelost en ga daar morgen mee verder. In Lagos kreeg ik er een nieuw gebied in mijn lichaam bij wat gaat protesteren, mijn heupen. Tijdens een kleine wandeling heb ik behoorlijk pijn in beide gewrichten en ook de knieën spelen weer op. Ik neem pillen en rust maar echt weg gaat het niet. Omdat ik een paar zware dagen achter de rug had met weinig beweging en veel verkrampte houdingen, gooi ik het daar maar op. Het fietsje heb ik bijna niet gebruikt om de rest van het lijf weer wat beweging te geven. Ik hoop er het beste maar weer van.
 |
| Meeliftende vogel op touw van slingerzeiltje |
Tegenover mij aan de steiger ligt de 'Tal A Roz' de zeilboot van het echtpaar Simon en Gerda Kortbeek uit Hoofddorp. Vanwege de naam van mijn boot raken we aan de praat en ik geef hen een foldertje. Als ik terug kom van het boodschappen doen vragen ze me op de koffie en willen alles weten over ijzerstapeling. Zij overwinteren al zes jaar op de boot in Lagos en dat bevalt hen prima. Zo links en rechts hebben ze kennissen en gaan regelmatig met de eigen auto het binnenland in. De volgende dag staat Simon weer bij me voor de deur. Ik had de vorige dag wat vragen gehad over vissen met lijnen en hij heeft er, op een prachtige klos, een voor me gemaakt. Ik krijg er nog de nodige uitleg bij, 'als bijdrage voor het project Arie' zegt hij. Reuze bedankt echtpaar Kortbeek, ik zal er gebruik van maken, al moet ik er nog even niet aan denken dat ik een beest boven haal en deze vervolgens dood moet maken maar ja, verse vis is wel vreselijk lekker.
