 |
| Hendrik uit Polen |
Ik ben hier al weer een paar dagen en de tijd gaat snel. Er gebeurd veel en ben een beetje bang belangrijke zaken te vergeten. De dag na aankomst zijn daar; Hendrik (de concertmeester) en het Duitse stel van de 'Mingula', Juergen en Elwira weer. 's Avonds gaan we even kijken of er iets te beleven valt in de stad. We strijken neer op een terrasje en na alle perikelen van de oversteek te hebben besproken, blijk ik het als snelste te hebben gedaan! Vervolgens komen we door Hendrik op een heel treurig onderwerp.
Al 30 jaar probeert Hendrik met het karige salaris wat hij had, rust te krijgen in zijn werk door te gaan zeilen. Eerst onder het communistische regime. Daardoor was het vaargebied heel beperkt maar hij wist steeds de grenzen wat op te rekken. Hij deed dat in een bijna open boot van krap zes meter. Oost Duitsland en zuid Zweden waren zijn horizon. Na de revolutie en Jaruzelski werd het iets beter omdat Polen zich aan het losweken was van het juk van Rusland. Onder dwang heeft men in Polen het Russisch als tweede taal moeten leren en beide Polen die ik nu ken zullen zich tot het uiterste in moeten spannen zich er iets van te herinneren, dat zegt genoeg.
Na de perestrojka van Gorbatsov werd de wereld voor de Polen ineens heel groot. Hendrik kreeg pensioen (fl.300,- per maand). Hij kocht een grotere boot (bijna zeven meter) nam zijn viool en ging op avontuur in de Middellandse zee. Van Gibraltar tot Turkije heeft hij iedere plaats gezien. In die jaren is hij een keer omgeslagen met het bootje en heeft uren in de omgeslagen boot gezeten totdat deze aan lagerwal met veel geweld op een strand aan de Spaanse kust terecht kwam. Mast weg en zware beschadigingen. Vissers trokken de boot op de kant en tot hun verbazing kwam daar een oude man uit met een viool onder zijn arm. Het schip werd opgekalefaterd door de bewoners daar en zijn zoon, die ook het zeilen in het bloed had mocht de boot samen met twee vrienden, vijf jaar geleden, lenen. Hij vertelde de jongen wat het schip wel- en wat het beslist niet kon hebben. Na een maand wordt het schip, ontmast en weer op zijn kop ergens op zee gevonden. Eén lichaam zat er nog in, de anderen zijn nooit gevonden. Hendrik loopt met een geweldig schuldgevoel rond en ik heb het idee dat hij nu de familie wil bewijzen dat zeilen behalve gevaarlijk, ook mooi en nuttig kan zijn. Hij blijft op deze eilanden totdat de hele familie hier op, een door hem betaalde, vakantie is geweest.
 |
| Helmstok stuk |
Ter afsluiting zegt hij; 'als dat achter de rug is zoek ik een mooi kerkhof uit'. Het is net of hij nog één taak moet volbrengen. Het schokt me vreselijk maar doet me gelijk denken aan het boek ('kinderen van het echte volk') dat ik net heb gelezen, waarin een oude Aboriginal-oma van 102 jaar aankondigt dat ze voelt dat het haar tijd is. De leden van de stam nemen afscheid van haar en wachten tot ze zichzelf in trance heeft gebracht waarna ze haar alleen laten. Ze sterft daar en wordt 'teruggegeven aan de aarde' en dus niet begraven. Hun filosofie is dat we van de aarde mogen gebruiken wat we nodig hebben en je geeft terug wat je niet meer nodig hebt. Haar lichaam geeft ze terug, haar geest/ziel gaat verder. Triest? nee, ik denk het niet.
Dezelfde Hendrik heeft ook leuke dingen meegemaakt. Na de scheiding van zijn eerste vrouw is hij een poos alleen als er op een gegeven moment iemand van een TV station naar hem toekomt en vraagt of hij mee wil doen aan een alleenstaanden programma. Hendrik vindt het wel best met als resultaat 200 huwelijksaanzoeken! Iedere keer plagen we hem ermee dat hij nog 199 brieven op de plank heeft liggen.
Gisterenmiddag 13/11 was ik in de stad toen we Anja en Sergei tegen het lijf liepen (van de Russische boot die niet echt welkom was op Madeira) De begroeting was zeer hartelijk. Ze lagen in een andere haven maar komen één dezer dagen ook naar Marina Atlantico de Tenerife. Het (mooie) been was verstopt in een lange broek maar is weer redelijk beloopbaar. Ze hebben er 4 1/2 dag over gedaan om van Madeira hierheen te komen.
Arie maar 2 1/2 dag en veel mensen zijn verbaast over de snelheid van het zwaar ogende scheepje 'Ironoverload'. Nu is het wachten op de rest van de vertrekkende zeilerfamilie (o.a. de 'Jorja' waar ik mee in Nazarè heb gelegen) waarvan nog een gedeelte op Madeira ligt, of al onderweg is. Dat laatste hoop ik niet want er staat op het ogenblik NW 8 op dat traject. Gisterenavond was ik aan het buurten toen er een Amerikaan op het dek klopte. 'Hey, are you home Ironoverload'? vraagt hij. Ja dat ben ik. Hij houdt een heel betoog omdat hij had gehoord dat ik wellicht zou moeten kiezen mijn reis in te korten of de route te veranderen in verband met fysieke problemen. Hij drukt mij op het hart dat de Rode zee absoluut een goed alternatief is. Ik heb dan vanaf de Markiezen eilanden drie maanden meer speling en ook na Darwin is de reis veel korter waardoor de tijdsdruk er een beetje af is en ik onderweg meer rust kan nemen. In dit waterdorp gaan de roddels blijkbaar nog sneller dan in Harlingen. Hij heeft net dat stuk achter de rug en is hem zeer goed bevallen. Ik zeg hem het in ieder geval in overweging te nemen. Een half uur later roept hij weer en vraagt of ik alvast de kaarten van de Middellandse Zee wil hebben. Het blijken zeker 30 kaarten te zijn en ook twee nieuwe pilot's. Graag neem ik het aan en beloof hem het pakket door te geven als ik er geen gebruik van ga maken. Toch heel aardig van die man. Bedankt Jack.
Tijdens mijn 'rondje Noorderhaven' kom ik een zusterschip van mij tegen. Het schip heet 'Sol' en komt uit Zweden. Ik maak een praatje en het stel is zeer enthousiast. Ik heb alle originele documentatie van de boot en zij hebben niets dus mogen ze mijn boek lenen om te kopiëren. Het schip heeft een iets langere boegspriet. Ook is het een type met een langer dekhuis en hij heeft er zelf voor vertrek een 'doghouse' op gezet. Het misstaat niet maar echt mooi vind ik het ook niet. Deze week gaan we even bij elkaar op bezoek om de schepen te vergelijken.
Vanmorgen heb ik een Engelse mevrouw over haar theewater geholpen, overigens het eerste akkefietje dat ik heb. Ik zat te wachten voor de deur van het wasmachinehok en toen dat eindelijk, een half uur te laat, om 9.30 uur open ging heb ik mijn was in een machine gemikt. Zonder het te weten ging ik dus vóór mijn beurt. Zij had al vanaf 7.30 uur zitten wachten en haar was even voor de deur neer gezet. (als ik zo vroeg was opgestaan zou ik ook niet vrolijk zijn) Wellicht had ik nog even moeten wachten, maar ja het is gebeurd. Als ik mijn was weer ga halen neem ik iets lekkers voor haar mee en bied mijn verontschuldigingen aan. Ik hoop dat ik haar dag toch nog wat kleur heb weten te gegeven. Vanmiddag heb ik filmopnamen gemaakt van Hendrik. Het is geweldig te zien hoe de man geniet van het plezier dat de mensen (en hij zelf) beleven aan zijn vioolspel. Mijn Duits gaat trouwens met sprongen vooruit dankzij een tip van een vriendin. Als je het niet meer weet, mompel je gewoon onverstaanbaar een beetje door tot het weer gaat. Ik kan het echt iedereen aanbevelen hoor, het werkt.
 |
| Het begin van de nieuwe Helmstok |
Vandaag 18/11 is mijn dochter Paulien jarig. Meid van harte en ... ik mis je!
Het weer is hier nu aan het opknappen en ik heb medelijden met de vakantiegangers die hier afgelopen week zijn geweest. Je komt hier om even bij te tanken en je krijgt iedere dag een bui op je pet. De temperatuur lag de afgelopen dagen tussen 18 en 23 graden dus niet echt zomers maar ja ... het is natuurlijk ook half November. Met de thuisblijvers heb ik absoluut geen medelijden hahaha. Iemand die in Nederland wil wonen moet iets van een masochist in zich hebben anders was men wel hier om viool te spelen of zoiets.
Hoe gaat het overigens met mijn muzikale kwaliteiten? Wel, ik heb van Marjon een mondharmonica meegekregen. Lekker klein, makkelijk bespeelbaar (je hebt alleen maar 'gevoel' nodig vertelde men mij) nou, ik kom niet meer bij terwijl ik het opschrijf. Ik heb het muzikale gevoel van een krokodil op de dansvloer. Op zee heb ik het apparaat twee keer uit de doos gehad maar ... ik kon de bijsluiter niet vinden. Is de producent ook verantwoordelijk voor de aangerichte schade? Wat is in hemels naam links of rechts bij een mondharmonica? Moet ik de Berenburg voor- of na het spelen nemen? en hoeveel? Jullie zien het, ook een klein instrument heeft zijn ongemakken en ik heb groot respect voor ieder die muziek kan maken. Wellicht is het makkelijker het apparaat uit te lenen tijdens een pontoon-party.
 |
| Het gelamineerde resultaat |
Wat doe ik zoal de hele dag. Eergisteren een aantal dingen verplaatst in de boot. Dat is een heel gedoe omdat het allemaal vrij vol zit. Warme kleding heb ik op nagenoeg onbereikbare plaatsen opgeborgen en lijnen en touwwerk onder handbereik gebracht. Het, overigens voortreffelijke, Gaastra Pro zeilpak is ook een plaatsje opgeschoven want in deze streken heb je wel een pak nodig maar minder dik dan het huidige. Het pak heeft een hoog draagcomfort en is lekker warm.
Gisteren en vandaag heb ik de motor onder handen genomen. Broer Barend belde met wat tips om het roken en het niet op toeren komen van de motor te verhelpen wat was ontstaan na de reparatie in Vigo. De tips waren duidelijk maar de uitvoering was toch een klus. De brandstofpomp blijkt niet goed op tijd te staan waardoor brandstof op het verkeerde moment wordt ingespoten (vertelde men) Het ding zit vast met twee moeren (op een onbereikbare plaats) en die zitten in sleufgaten. Je draait de moeren los en verdraait de pomp iets. Ik ken de man die het mijn broer heeft verteld en weet dat ze een flinke dosis optimisme EN humor bezitten, maar je hebt minstens de vriend van het politiemeisje op Madeira (ja, ja lees maar even terug hoor) nodig om het kreng te kunnen draaien. Met veel gekreun, en een iets ander woordgebruik dan hier, krijg ik de pomp een klein beetje rond. Het spul weer vast, en proberen maar. Waarschijnlijk is de wens de vader van de gedachte maar ik denk dat hij minder rookt en komt onder belasting weer bijna op het oude toerental. Ik verklaar de operatie geslaagd en ga verder met het hoofdstuk olie verversen. De vorige eigenaar had een flink aantal 'modificaties' aan de motor uit laten voeren. Tijdens de revisie is alles (op de werkbank) weer in de oorspronkelijke staat gebracht om onderweg zo min mogelijk problemen te kunnen krijgen.
Ook het oliefilter was op een andere plaats aangebracht en ik weet nu waarom! Iemand opperde eens om bijvoorbeeld een Filippijnse opstapster te overwegen omdat die gedienstig zouden zijn, lekker kunnen koken en niet te veel plaats innemen. Ik kom er tijdens het vervangen van de oliefilter achter dat deze tip gewoon tot de noodzakelijke uitrusting zou moeten behoren. Sterker nog, ik verklaar het schip zonder haar, onzeewaardig. Met een zaklamp kan ik het ding (oliefilter) wel zien hangen maar zal het halve achterschip uit moeten ruimen om er bij te kunnen. Dit schuift dus op naar morgen of de dag erna. Verder moet ik nog wat reserve lijnen maken voor de Ariës -windvaan en een reserve helmstok 'organiseren'. Ook ga ik nog een permanente bulletalie maken.
Op de tweede dag dat ik hier was komt er een 36 voet Bavaria naast me liggen. We begroeten elkaar en ze gaan schoonschip maken. Werkelijk alles wat onderdeks thuis hoort komt aan dek. Als ik langsloop merk ik op dat ze het grondig aanpakken. Ja, zegt de man we zullen wel moeten want alles is zeiknat. Er blijkt door ieder raam, luik, poort of andere opening water te zijn binnen gekomen na een zware oversteek van Madeira. Gisteren komt er een 50 voet Bavaria aan de andere kant liggen. Het zijn jonge jongens die het schip hebben overgevaren uit de Middellandse zee voor een charterbedrijf. Ook hier komt alles bovendeks met het zelfde probleem. Ook zij hebben een 'pittige' overtocht gehad. Het kan iets zeggen over de kwaliteit van het schip maar ook over de kwaliteit van het charterbedrijf.
Mijn volgende project zal het maken van een proviandlijst zijn en dan vervolgens inkopen, alles op de wal schoon poetsen etiketten afweken en opschrijven op de blikken wat er in zit en het vervolgens op het bootje weer een plekje geven. Het schijnt dat kakkerlakken graag eitjes leggen in karton (dus dat is taboe) en tussen wikkels op blikken. Ook vers fruit en groente moet eerst worden schoongemaakt voor het aan boord komt.
