Het is zover. Gisteren heb ik het meeste al zeeklaar gemaakt. Er moest heel wat gebeuren om mij nog een dag langer hier te houden. Ik wilde zeilen dus zal je ook zeilen. Alles op z'n plaats en vooral ook vast want het belooft wat te worden. Het heeft een paar dagen aardig gewaaid en ook in de baai is daar iets van te merken. Motortje stationair vooruit, stuurautomaat er op en ik slinger 40 meter ketting naar binnen. Sjorring erop en gaan.
Buiten de haven ben ik nog in de luwte maar bestijg meteen de lange hoge deining. Met donderend geweld breken deze bergen water links en rechts op de rotsen. Ik ben zenuwachtig en twijfel nog even maar ga door. Als de meeste lig-keien achter me liggen, gaan de lappen erop. Gelijk maar een rif erin want er staat nog steeds ZZW 5 en helaas .. die kant moet ik ook op. Ook aan de wind laat het schip zich rustig sturen en met een kleine knik in de schoot loop ik vijf knopen. Niet slecht dus. Als ik net onder zeil ben krijg ik een SMS van Marjon. Ze loopt met Brechtje op de dijk en vraagt hoe het gaat. Wat een onwerkelijke gedachte. Zij daar met het hondje en ik hier op die grote plas. Tot 18.00 uur maak ik een lange slag naar buiten om uit de scheepvaartroute te komen en ga daarna over BB liggen. Het loopt lekker en ga eens even uitgebreid koken. De pot schaft; rauwe wortelsalade (een kunst hoor zonder rasp aan boord), gebakken aardappels en een ratjetoe van gebakken uien, spek en maïs. Dit alles onder zeil bereid en gekookt. Het is een waar huzarenstuk (en het lijkt op het slagveld bij Waterloo in de boot als ik klaar ben). 
Het is al donker als ik de zooi weer een klein beetje toonbaar heb maar het was heerlijk. Tijdens mijn zoektocht naar siroop kwam ik ook een paar pakken houdbare melk tegen, verrassing. Ook daar maak ik er eentje burgemeester van want ik heb ook Saroma gevonden. Op de beschrijving van het pakje staat dat het genoeg is voor vier personen. Hahaha. Als ik helemaal tonnetje rond ben moet ik weer aan dek en kan het rif eruit.Aan het begin van de nacht zit ik ter hoogte van Viliano de Castello en moet mezelf dwingen door te gaan. Binnen, in de veilige haven,is het rustig en kan ik gaan slapen. Want ik zit nu wel mooi buiten de scheepvaartroute dus daar heb ik geen last van maar ook hier gaan zondagnacht de vissers naar zee en ik zit er midden tussen. Het krioelt ervan en het is goed opletten geblazen en doe dus weer geen oog dicht. Ik laat het schip lekker doorlopen en zie wel waar ik uitkom. Om 9 uur 's morgens belt de leverancier van de Inmarsat en we komen tot het besluit dat ik het spul opstuur, zij het weer inregelen en het per omgaande naar de volgende haven sturen. Goed idee en ik zit 15 mijl uit de kust van Leixoes dus dan daar maar naar toe. Rond de middag ben ik binnen in Leixoes, een belangrijke Portugeese im- en exporthaven, met heel veel (weer donkere en schemerige) herinneringen. Het meisje van de douane wil bij aankomst gelijk van alles weten. De volledige trukendoos van scheepsagent Kuhlman-Repko Shipping gaat hier weer open. Bij iedere vraag die ze stelt leg ik een ingevuld formulier voor haar neus(je). Inwendig lach ik me helemaal gek maar blijf onverstoorbaar kijken. Dit had ze nog nooit gezien op een jacht. Jammer dat ik mijn eigen briefpapier ben vergeten en geen scheepsstempel heb. Tevreden ga ik terug niet om te slapen, de Inmarsat moet er immers uit waarvan ingewijden weten hoe het zit ingebouwd, en opgestuurd. Het meisje van de douane blijkt een duizendpoot en belt heel wat af om de verzending voor elkaar te krijgen. Wat een ontvangst en service hier aan de Portugeese kust. Geweldig!
Onbedoeld ben ik in deze haven maar het was een fijne zeiltocht zonder problemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten