Vervolg Nazare

Nazare, 06/10/2002



Vannacht hevig onweer met zware windstoten. Bij navraag zeer ongewoon hier. De vallen klapperen. Niet zo netjes Arie maar ja, buiten is het zeer nat en ik vind het wel best zo, laat de boeren maar dorsen. Ik trek overal de stekkers uit in verband met mogelijke inslag, en pit lekker verder. Vandaag was het een drukke dag en daarbij heb ik nog steeds een rotgevoel. Complete malaise, slap in de benen, geen eetlust enz.



Ik aan de binnenkant en grote Laurin-Koster
aan de buitenkant



Bij navraag bleek Madeira niet de meest ideale plaats om het eerste ziekenhuisonderzoek te doen. Sally, de vrouw van de havenmeester, bied aan mij naar de dokter te brengen voor een gesprek en een verwijsbriefje, waarmee ik morgen naar het lab kan voor het bloedonderzoek. Een dergelijk aanbod kan Boompie niet afslaan en er volgt een prachtige sightseeing tour door de omgeving. We rijden over de kliffen en zien in de verte twee zeiljachten zuidwaarts gaan die vanmorgen uit de haven zijn vertrokken. We komen aan bij een prachtig oud, uit keien opgetrokken, boerderijtje. Rondom fruitbomen, pergola's met prachtige bloemenzeeën en een veel gebruikte barbecue. De dokter werkt door de week in het ziekenhuis en in het weekeinde houd ze de gezondheid van de lokale bevolking in de smiezen. Als ik tegen haar zeg dat ze prachtig woont, je moet toch ergens over lullen nietwaar, begint ze te vertellen dat zo'n oud huis wel heel bewerkelijk is. Jammer dat de mensen dan blijkbaar uit het oog verliezen waarom ze überhaupt (ze is Duitse dus dit mag wel) naar het platte land zijn gegaan. Fronsend hoort ze aan wat ik mankeer. Wel ooit van gehoord, maar nooit in de praktijk tegen gekomen. Ik krijg het recept en spreek af dat als het nodig mocht zijn zij, volgend weekeind, de aderlating zal doen op mijn aanwijzingen. Dit is echt lachen hoor. Met onze lieve huisarts in Harlingen had ik de zelfde afspraak toen ik thuis lag na een rugoperatie en zij mij een aantal keren moest behandelen. De geschiedenis herhaalt zich. Ik ben benieuwd of ik dit vaker tegen ga komen. Dan volgen er wat onderzoeken en ik blijk een virus onder de leden te hebben, de oorzaak van het lamlendige gevoel. De grootste ellende is al voorbij en met de nodige rust zal het weer in orde komen.

Het labonderzoek zal een WEEK duren. Als ik in Sneek HB moet prikken is de uitslag ervan eerder op de afdeling dan ik. Hier duurt dat twee dagen.

Het moet gebeuren dus berust ik in mijn lot. Met 27 graden, heerlijke goedkope vis, ontspannen atmosfeer, is het wel afzien hoor. Mijn optimisme laat me nog niet ik de steek gelukkig.

De buurtjes, Geeske en Erik Jansen van het zeilschip ‘Bagai’, nodigen mij uit met hun auto bootschappen te doen. Ik kan dan mooi wat zware spullen inslaan. Bronwater, fruit en andere zware zooi stop je niet makkelijk in een rugzakje en dus gaat deze jonge man winkelen met twee vrouwen, moeder en dochter. Wat is het leven mooi als je gewoon aardig tegen elkaar doet. Na het winkelen volgt nog een heerlijke borrel en kletsen we nog even lekker na. In mijn linker broekzak trilt en rammelt een SMS binnen. Beleeft laat ik het ding zitten. Even later gaat de telefoon van Erik over, zijn dochter aan de lijn. Prins Claus is vandaag overleden. Ik kijk op mijn SMS. Dochter Marijke heeft voor mij het zelfde bericht. Triest voor de nabestaanden. Het was een aardige en innemende man. Aan zijn lijdensweg is een einde gekomen. Vaar wel Prins Claus.

Nazare, 09/10/2002

Doordat er iets fout gaat met het internetten blijken mijn verhaaltjes niet te zijn aangekomen. Zo heb ik mooi de gelegenheid het nog even te updaten. In Windows zit een spellingcontrole iets wat voor mij geen overbodige luxe is. Het is grappig te zien dat bijvoorbeeld het woord 'updaten' niet wordt onderstreept. Het houdt dus in dat de vervlakking van de Nederlandse taal door Bill Gates, wel onderstreept, goed wordt bijgehouden.

Gisteren een luierdag gehad, heeft helemaal niets met poepluiers te maken, en die had ik ook nodig. Het feit dat ik jullie in het vorige stuk vertel dat het hier zulk lekker weer is wordt vandaag genadeloos afgestraft. Het is koud en guur en er valt zowaar een HAGELBUI. Het weer zegt mij dus, Arie jongen, niet te lang dralen hier in het Noorden en ik beloof je dat het warmer wordt. Net nog even kijken op www.weeronline.nl en de vooruitzichten voor de komende vier dagen zijn prima richting Madeira. Ik ga zorgen dat de boot klaar is om zondag de trossen weer op te kunnen bergen. Net ook een berichtje dat een schip vóór mij net op Madeira is aangekomen. Goed 500 mijl in 3 1/2 dag voor een 36 voet Najad is een mooie tijd. Ik vertrek iets noordelijker dus zelf reken ik op een week. De 'Jorja' met aan boord de familie Whately uit Australië ging gisterenmorgen weg. Ze gaan naar een baai 25 mijl zuidelijker om daar een paar dagen te ankeren. Vanaf Leixoes zijn we samen opgevaren. Een heerlijk easy going gezin maar we moeten allemaal door. Zij gaan naar hun thuisland Australië en hebben daar drie jaar voor uitgetrokken maar het kan net zo goed een jaar worden. Ze zien wel. Op uitnodiging van Erik en Geeske van het zeiljacht ‘Bagai’ ben ik gisteravond heerlijk met hen uit eten geweest. Een bordvullende platvis van een, voor mij, onbekend ras liet zich gewillig roosteren en vervolgens naar binnen werken. Heerlijk. Morgen 10/10 komt de dochter van het echtpaar Jansen aan boord van de ‘Bagai’ en dan gaan ze vrijdag verder richting Algarve en daarna Middellandse zee. Zo hebben we allemaal ons doel en bestemming. Van Geertje, mijn plaatsgenoot, kreeg ik weer een mail met hoe het er voor staat in Harlingen. Bedankt schone jonkvrouw. Ik ben weer 'bij' en ik hoop jullie ook. Zeewerend Waterschap, Gefeliciteerd met jullie nieuwe stukje Harlinger zeedijk.

Nazare, 12/10/2002



Erik en Geeske in het theater.



Vandaag vertrekt de 'Bagai'. Het is zaterdagmorgen acht uur en dus veel te vroeg. Zojuist zijn Erik, Geeske en hun 23 jarige dochter Anna Jansen met de Bagai vertrokken. Gisteren nodigden ze me uit nog even mee te gaan naar de 'bovenstad' van Nazare. Dat is het oude gedeelte boven op de kliffen. Het blijkt een bedevaartsoord te zijn en we bezoeken daar een oude kerk. Ook komen we terecht in een heel oud theatertje. Helemaal vol kunnen er 200 mensen in inclusief de twee balkons. We krijgen wat uitleg over de restauratie die al twee jaar aan de gang is en maken wat foto's. Nadien drinken we nog een wijntje op een terras en gaan weer naar onze schepen. Een hele aardige familie. Jammer dat ik zoon Evert niet heb leren kennen. Natuurlijk stond ik om goed half acht op de kant om hen uit te zwaaien. Even een snel kopje thee met Geeske (net het verschil tussen wel of geen vrouw aan boord) terwijl Erik het schip vaarklaar maakt. Zeilkleden er af, schoten aan de voorzeilen enz. Ik proef vooral bij de dames enige zenuwachtigheid. Ze hebben hier vanwege familiebezoek 22 dagen gelegen. Veel te lang vinden zij en zijn blij te vertrekken. De reis gaat eerst naar Cascais (70 mijl) om daarna door te gaan naar de Middellandse Zee. Ik wens de familie heel veel zeilplezier en goede wind.

Gisterenavond, toen ik net mijn warm eten op het bord had hoorde ik mensen praten. Ik steek mijn welgevormde prachtige hoofd boven het luik en zie dat er aan de andere kant van de steiger een zeilschip gaat afmeren. Ik laat mijn eten koud worden en help met het aanpakken van wat lijnen. Het zijn Zweden waar ik mee in de Baai van Bayona heb gelegen. Ze herkennen mijn boot en beginnen gelijk te vertellen en te vragen. Tot mijn grote verrassing blijkt ook hun boot een Laurin-Koster te zijn. Het schip is van staal en veel groter. Ze liggen, dus ga ik eerst maar aan de inmiddels lauwe rijst met ballen. Het was heerlijk, Geeske bedankt.

Straks moet ik weer bij de dokter zijn. In mijn ogen zijn de uitslagen van het Lab prima en hoop ik niet te hoeven aderlaten. Prettig als dat zo is want dan ga ik morgen uitgerust aan de oversteek naar Madeira beginnen. Vanmiddag nog wat groente en fruit halen op de markt en dan kan ik er weer tegen. Daarna de boot in orde brengen. De weerberichten zijn redelijk, d.w.z. door een naar het noorden schuivend hogedrukgebied zal ik te maken krijgen met een wind die eerst noordoost is en dan via oost naar het zuiden (waar ik ook heen moet) zal draaien. Er zijn geen grote drukverschillen dus kan ik rekenen op 3 tot 5. Mijn tactiek is om eerst vrij ver naar het westen te zeilen zodat ik goed zit als de wind in de zuidhoek gaat zitten.



Op de surf naar binnen



Twee dagen geleden kwam er een Duits schip binnen op het moment dat ik net op de pier stond te kijken. Vanwege de geweldige swell een prachtig gezicht. Ik had de filmcamera bij me en schoot een mooie opname. Het schip, 16 meter, surfte op een kruller mooi naar binnen en zo had ik een goede indruk van de verhoudingen van de golfhoogte. Een aantal keren keek ik het stukje terug, trots op wat ik had geproduceerd. Ik zet de camera op het startpunt van het shot met de gedachte het de volgende dag aan de eigenaar van het schip, te laten zien. De volgende morgen ga ik naar hem toe, stel me voor en laat de camera zoemen. Het enige dat ik er op zie zijn wat beelden van de visafslag, gelardeerd met het nodige slap gel... van mijzelf op de achtergrond en verder NIETS. Radeloos spoel ik heen en weer maar kan het niet meer vinden. De Duitse schipper bleef lachen en ik  kon wel janken. Toen de vissersvloot 's nachts bij de afslag aankwam heb ik dat opgenomen over mijn prachtige shot heen. Als cameraman ben ik niet in de wieg gelegd maar zal het blijven proberen.