Bijna vanzelfsprekend was het een korte nacht. Er vliegt van alles door je hoofd. De te verwachten drukte op de laatste dag van de Visserijdagen en de prominente plaats die mij en mijn vertrek daarbij innemen. Het afscheid van vrouw en dochters, familie, vrienden, collega’s sponsors en ga zo maar door. Het schip ligt, voor de deur in de Noorderhaven, klaar voor deze dag en … de lange reis. Vroeg aan boord om de dame om te varen naar de Visserijhaven waar ze de hele dag kan worden bekeken. Het vertrek gaat niet echt soepel. Het schip wil door de straffe wind niet wat ik wil en dus besluit ik haar te respecteren en vaar niet vooruit- maar achteruit naar de brug. Als de brug open is vaar ik er door maar door de lage waterstand en vrij harde wind trekt het plotseling naar de brug toe. Ik kan niet meer corrigeren en de top van de mast knalt tegen de brug. Toplicht, marifoonantenne, windex alles knalt naar beneden. Vloeken, razen en tieren. Op mijn vertrekdag een vervelende schade die beslist ook moet worden gerepareerd. Het is verder nog rustig in de Visserijhaven en de hijskraan staat klaar om het schip uit het water te hijsen. Zo heb ik weer een prachtplek tussen allerlei schepen die vandaag opendag houden. Al snel wordt het druk, heel druk en ik beantwoord 1001 vragen. Tussendoor ga ik twee keer de mast in om daar de zaken weer op orde te krijgen. Dat lukt voor een groot deel. Interviews, foto’s RTL 5, Omrop Fryslan, lokale omroep alles is er. Ook krijg ik een live-concert van het mannenkoor ‘Skuumkoppen’. Speciaal voor mij met aangepaste tekst. Ik beleef de dag in een roes en vind alles geweldig. Emotioneel wordt het als de voorzitter van de visserijdagen de dag onder woorden brengt en langs zijn neus weg zegt dat de tijd daar is om de boot in haar element te laten zakken. Mijn vrouw, dochters en ik hadden thuis al afscheid genomen dus geven elkaar nog een laatste zoen. Dan gaan Paulien, mijn oudste dochter, en ik aan boord en zakt het schip te water. Om precies 17.00 uur begint de vlootschouw ter afsluiting van deze dag en ontelbaar veel bootjes en schepen varen in optocht rond het Friese Statenjacht voor een saluut. Als ik met de boot passeer, klinkt er een kanonschot vanaf het voordek. Een speciaal saluut om mij alle goeds te wensen, prachtig. Even later gaat mijn telefoon, Ed Nijpels de commissaris van de Koningin aan de lijn om mij een behouden vaart te wensen. Vervolgens blijft dat rotding maar bellen terwijl ik wil genieten en …. mik het ding naar binnen, ben er even klaar mee. Er vaart een schip langs met een band aan dek. De muziek schalt over het water en al het publiek op de schepen staat te zwaaien. Andere schepen varen luid toeterend voorbij. Ook op de kade honderden mensen die, met zakdoekjes en al, hun arm haast uit de kom wuiven. Onvoorstelbare indrukken die ik nooit goed onder woorden zal kunnen brengen. Broer Barend zit bij een duikclub en heeft het schip gecharterd voor de familie. Het schip, de ‘Redbad’ vaart achter ons aan en langzaam maar zeker blijven alle andere begeleidende schepen achter. 
Ik schreeuw nog iets naar een broer, zus of schoon zus en dan besluiten ook zei ons alleen te laten. Toeterend gaan ze rond en wordt de afstand snel groter. Inmiddels is het rond half zes en opeens is er rust, diepe rust. We zeilen op alleen de Genua op met een bakstag windje en zijn van plan om eerst naar Texel te gaan om daar van een maaltijd en goede nachtrust te genieten. De reis is begonnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten